Joachim Otto Stobbe, urodzony 10 czerwca 1900 roku w Świnoujściu, to postać, która zapisała się w historii jako niemiecki astronom.
Jego wkład w naukę oraz odkrycia w dziedzinie astronomii pozostają nieznane dla szerszej publiczności, mimo że jego praca miała miejsce na początku XX wieku.
Stobbe zmarł tragicznie 14 lutego 1943 roku w Berlinie, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal czeka na odkrycie.
Życiorys
Joachim Stobbe urodził się w 1917 roku i przez pewien okres uczęszczał do gimnazjum w Berlinie, gdzie jednocześnie rozpoczął swoje studia astronomiczne. 7 sierpnia 1923 roku obronił swoją pracę doktorską, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery naukowej. W latach 1922–1925 pracował w Obserwatorium Astronomicznym w Babelsbergu, a następnie był zatrudniony w Obserwatorium Astronomicznym Hamburg-Bergedorf do 30 czerwca 1927 roku. Jego kariera naukowa kontynuowała się w Babelsbergu, a później na Uniwersytecie w Kilonii do września 1938 roku. Dopiero od października 1938 do marca 1940 roku znowu pracował w Babelsbergu.
W 1929 roku Stobbe brał udział w ekspedycji naukowej do Tajlandii, gdzie jego celem były obserwacje całkowitego zaćmienia Słońca. Jego główne zainteresowania naukowe krążyły wokół fotometrii planetoid, której celem było ustalanie właściwości rotacyjnych i kształtowych obiektów kosmicznych. Pracował również nad obserwacjami wiernych fotograficznych komet, a w szczególności nad fotometrią planetoidy (433) Eros.
Oprócz pracy naukowej, Stobbe partycypował w działalności politycznej. Od 1 maja 1937 roku był członkiem NSDAP, a także od 9 listopada 1933 do grudnia 1938 roku należał do SA. Dodatkowo, od 24 kwietnia 1937 roku był związany z Nationalsozialistische Volkswohlfahrt.
Po zajęciu przez Niemców Poznania, Joachim Stobbe został mianowany kuratorem poznańskiego Obserwatorium Astronomicznego 14 marca 1940 roku, a od lipca tego samego roku sprawował funkcję dyrektora. W związku z tym odbywał liczne podróże służbowe do różnorodnych placówek astronomicznych na terenach okupowanych, celem konfiskaty ich majątku materialnego, między innymi z Obserwatorium Warszawskiego. Niektóre instrumenty, które zarekwirowano, pozostały w Poznaniu, takie jak kamera Petzvala oraz mikrofotometr, jednak po wojnie zostały one zwrócone do pierwotnych właścicieli.
W okresie okupacji do poznańskiego obserwatorium zakupiono nowe narzędzia, takie jak płytomierz Zeissa, który służył do pomiaru klisz fotograficznych, oraz komparator błyskowy. Biblioteka tegoż miejsca wzbogaciła się o różne niemieckie wydawnictwa, podczas gdy znaczna część polskojęzycznego księgozbioru uległa zniszczeniu. Joachim Stobbe zmarł 14 lutego 1943 roku w szpitalu w Berlinie, gdzie przeszedł operację.
Na jego cześć planetoidę (1847) nazwano jego imieniem, upamiętniając w ten sposób jego wkład w astronomię i badania naukowe.
Przypisy
- J. Stobbe: Der Lichtwechsel des Eros. [w:] SAO/NASA ADS Astronomy Abstract Service [on-line]. adsabs.harvard.edu, 30.09.1938 r. [dostęp 16.03.2013 r.]
Oceń: Joachim Stobbe