Fort Zachodni w Świnoujściu

W 1890 roku rozpoczęto przekształcanie niewielkiej reduty artyleryjskiej w fort redutowy. W ramach tego przedsięwzięcia projektowano nowe stanowiska dla armat, umieszczając je na usypywanym wale ziemnym, co miało zapewnić lepszą obronę. Z kolei na początku XX wieku w fortach pojawiły się karabiny maszynowe oraz lekkie moździerze, wzmocnione władzą po I wojnie światowej, gdy obiekt został rozbrojony.

W okresie międzywojennym fort znów stał się strategicznie ważny i zainstalowano tam cztery działa kal. 150 mm, których stanowiska postawiono na koronie północnego wału. W 1941 roku zbudowano betonowy bunkier dowodzenia, a po zakończeniu II wojny światowej Rosjanie dodali kolejne struktury, w tym betonowe bunkry dla armat nadbrzeżnych kal. 127 mm.

Do początku XX wieku fort był obsadzony przez około 300 żołnierzy piechoty oraz artylerii. Jednak po zakończeniu działań wojennych, przez krótki czas, pełnił rolę szkolnej bazy dla III Oddziału Artylerii Morskiej. W 1945 roku fort uczestniczył w ostrzeliwaniu celów lądowych, lecz jego obsługa szybko zniszczyła działa i ewakuowała się na zachód.

Obecnie fort zachował wiele elementów swojej historycznej architektury. Wśród nich znajduje się brama obronna, do której prowadziła kiedyś grobla, oraz kwadratowa reduta, wykorzystywana obecnie jako muzeum historii twierdzy. Znajdują się tu także podziemne korytarze z halami byłych komór amunicyjnych i miejsc magazynowych, a także remizy artyleryjskie z II połowy XIX wieku.

Fort Henningsen, nazwany na cześć oberleutnanta Wilhelma Henningsena, jest świadectwem bogatej historii militarnej regionu i stanowi atrakcyjne miejsce dla miłośników historii oraz turystyki.